Kenmerken van de engel Mumiah
Attribuut: Gods einde van alle dingen.
Planeet: Maan.
Angelic Choir: Guardians.
Sephirah: Yesod.
Regentschapsuren: van 23:40 tot 24 uur.
Muziek om het op te roepen:
Er wordt een beroep op gedaan:
- Ons beschermen tegen magische operaties waar we niet van op de hoogte zijn.
- Help ons om flexibiliteit te hebben in de emotionele kant.
- Het beschermen van de armen en het lijden.
- Help ons om onze emotionele blokken te zien.
Degenen die onder jouw regentschap geboren zijn:
Mensen die onder zijn invloed zijn geboren zullen beroemd zijn om hun prachtige ontdekkingen, ze zullen geheimen van de natuur ontdekken en zullen altijd woorden van kracht en moed hebben tegen het kwaad en het onrecht. Ze houden van veranderingen omdat ze vernieuwend zijn en hun manier van denken altijd herformuleren. Hij heeft een hekel aan illusoire dingen en zal altijd mensen helpen die uit onderdrukkende of deprimerende toestanden komen. Ze gaan onophoudelijk op zoek naar de waarheid om een objectievere situatie in het leven te bereiken. Hij zal begiftigd worden met een hogere macht, waardoor hij gebeurtenissen voor zichzelf en anderen die zijn initiatief nodig hebben, in gang kan zetten. Hij zal strijden voor de idealen en zal geweldig werken, met speciale aandacht voor de bestudering van de wetten. Hij zal rijkdom en macht aantrekken door zijn woorden en zal een diepe kenner zijn van de relatie tussen de macrokosmos en de microkosmos.
Bijbelcitaat:
Nu kan je, mijn ziel, rustig aan doen,
dat de Heer goed voor je is geweest!Psalm 116:7
MUMIAH: 'ZONDER ANGST VOOR DE DOOD
Veel ervaringen in het leven zijn moeilijk, maar geen enkele is zo moeilijk als het verlies van een geliefde, en toch lijkt deze opvatting, die erg populair is, niet gedeeld te worden door Yesod, de jonge Yesod, die op dat moment afscheid nam van haar geliefde grootvader, de oudere Mumiah.
-Je moet niet verdrietig zijn kleine meid, verdriet is niet goed voor het hart, en bovendien zul je eerder oud worden.
Het waren de woorden van een stervende man die moeite had om geen bittere sporen achter te laten in het geheugen van de jonge vrouw.
- Hoe kan ik gelukkig zijn als je stervende bent? -Ik antwoord met desolaatheid Yesod, terwijl ik een wanhopige poging doe om niet te huilen.
-Mijn dochter, ik heb 72 jaar geleefd en ik ben er trots op. Het leven is mooi, maar het is slechts een weerspiegeling van de schoonheid die op je wacht, waar ik ook ga. Ik ben blij, want ik heb mijn werk gedaan en nu moet ik als een rijpe vrucht dit land verlaten om in een ander te worden herboren.
-Maar opa, hoe kun je zo zeker zijn van wat je zegt? -Ik vraag het in angst, de jonge dame.
-Ha, ha, ha," glimlachte de oude man lief, "de jaren, mijn dochter, de jaren maken ons wijs, maakt de natuur ons verdrietig als een van haar bomen zijn rijpe vruchten aan de aarde geeft? Nee, integendeel, ze is trots, want die vrucht draagt een nieuw zaadje en ze zal met haar dood de kans krijgen om herboren te worden, te ontkiemen en te groeien, om weer een boom te worden. Begrijp je dat, kleintje? Alles in het leven volgt die wet van wedergeboorte en verandering.
De jonge Yesod werd berouwvol achtergelaten. Die woorden hadden haar bewustzijn wakker geschud en nu zag ze de dingen anders. Ze hield van haar grootvader, en toch was ze niet ongelukkig met zijn vertrek, ze was er zeker van dat waar hij ook werd herboren, iedereen hem met plezier zou verwelkomen.
De jaren gingen voorbij en die jonge vrouw groeide op volgens het advies dat de oude man haar zo wijselijk had verlaten. Vanaf die dag beloofde Yesod zichzelf dat hij niet zou haperen in zijn pogingen om de immense rijkdom die hij van zijn grootvader had geërfd met anderen te delen.
Op een dag, en uit de handen van het ongeluk, brak er een oorlog uit. Zeven bloedige dagen lang werden de dorpen met de grond gelijk gemaakt en de velden verwoest.
Het lijden, de pijn en de troosteloosheid waren de enige ademende atmosfeer en werden al zo ondraaglijk dat velen hun toevlucht zochten tot zelfmoord.
Yesod was ook een slachtoffer van die situatie, maar zijn houding was heel anders. Hij putte moed uit waar er zwakheid kon zijn en gaf zich volledig ten dienste van de noden.
Er waren er zoveel dat hij nauwelijks kracht meer had om voor hen allemaal te zorgen, maar ze viel niet flauw, vermoeidheid kon haar niet ten val brengen, en dankzij haar onvermoeibare inspanningen vonden veel zieke mensen verlichting, en degenen die, verblind door wanhoop, zelfmoord wilden plegen. Ze veranderden al snel van gedachten, omdat de wijze woorden van Mumiah, de edele oudste, sterker waren vernieuwd in de geest van Yesod, die een subliem licht zou worden dat hun leven zou verlichten.
Einde
